-
1 tremo
tremo, ĕre, tremui [st2]1 - intr. - trembler, avoir peur, trembler d'effroi. [st2]2 - tr. - trembler devant qqn, trembler devant qqch, craindre, redouter. - aliquem (aliquid) tremere: redouter qqn (qqch). - pulsu pedum tremit excita tellus: la terre tremble sous leurs pieds. - tremere animo: trembler (en son âme). - totus tremo: je tremble de tous mes membres. - toto pectore tremere: trembler de toute son âme.* * *tremo, ĕre, tremui [st2]1 - intr. - trembler, avoir peur, trembler d'effroi. [st2]2 - tr. - trembler devant qqn, trembler devant qqch, craindre, redouter. - aliquem (aliquid) tremere: redouter qqn (qqch). - pulsu pedum tremit excita tellus: la terre tremble sous leurs pieds. - tremere animo: trembler (en son âme). - totus tremo: je tremble de tous mes membres. - toto pectore tremere: trembler de toute son âme.* * *Tremo, tremis, tremui, tremere, pen. cor. Plaut. Trembler.\Tremit artus, figurate, pro Artus tremunt. Virgil. Les membres luy tremblent, Il tremble de touts les membres.\Animo tremere. Cic. Avoir fort grand frayeur, Trembler en son coeur.\Tremere. Virgil. Craindre. -
2 tremebundus
tremebundus (tremibundus), a, um [st2]1 [-] qui tremble, qui s'agite. [st2]2 [-] qui tremble de peur, tremblant.* * *tremebundus (tremibundus), a, um [st2]1 [-] qui tremble, qui s'agite. [st2]2 [-] qui tremble de peur, tremblant.* * *Tremebundus, Adiectiuum. Martial. Tremblant. -
3 trepidō
trepidō āvī, ātus, āre [trepidus].—Of persons, to hurry with alarm, be in confusion, be agitated, be disturbed: festinare, trepidare, S.: Quid est quod trepidas, T.: trepidante totā civitate ad excipiendum Poenum, L.: artos circum cavos (mures), Ph.: nobis trepidandum in acie instruendā erat, L.: Dum trepidant alae, V.: lymphati trepidare coeperunt, Cu.: recenti mens trepidat metu, H.: formidine belli, O.: ultra Fas, H.: Trepidari sentio et cursari rursum prorsum, T.: totis trepidatur castris, Cs.— To tremble at, be afraid of: harundinis umbram, Iu.: Ne trepidate meas, Teucri, defendere naves, V.: trepidat, ne Suppositus venias, Iu.—Of persons, to waver, hesitate, tremble, be at a loss: per alia atque alia pavida consilia, L. —Of things, to tremble, waver, shake, flicker, palpitate: (aqua) per pronum trepidat cum murmure rivum, H.: flammae trepidant, H.: Sic aquilam pennā fugiunt trepidante columbae, O.: cuius octavum trepidavit aetas Claudere lustrum, has hastened, H.* * *trepidare, trepidavi, trepidatus Vtremble, be afraid, waver -
4 vibro
vī̆bro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [cf. Sanscr. vip, to tremble].I.Act., to set in tremulous motion, to move rapidly to and fro, to brandish, shake, agitate (class.; syn.: quatio, ventilo).A.Lit.:2.hastas ante pugnam,
Cic. de Or. 2, 80, 325:hastam,
id. Off. 2, 8, 29:flamina vestes,
to cause to flutter, Ov. M. 1, 528:faces,
Claud. Epith. 97:multifidas linguas (draco),
Val. Fl. 1, 61:tremor vibrat ossa,
makes tremble, Claud. Rapt. Pros. 3, 152:viscera vibrantur (equitando),
are shaken about, Tac. A. 12, 51:impositus scuto more gentis et sustinentium umeris vibratus, dux eligitur,
id. H. 4, 15:digitis vibratis jactare sententias,
Quint. 11, 3, 120:thyrsum manu,
Sen. Oedip. 420:serpens squalidum crista caput vibrans,
id. Herc. Oet. 1254.— Poet.:vibrata flammis aequora,
i. e. glimmering, sparkling, Val. Fl. 8, 306:crines vibrati,
i. e. curled, frizzled, Verg. A. 12, 100; Plin. 2, 78, 80, § 189.—Mid.: sic mea vibrari pallentia membra videres,
Ov. H. 11, 77.—Transf., to throw with a vibratory motion, to launch, hurl:B.sicas et spargere venena,
Cic. Cat. 2, 10, 23:conferti et quasi cohaerentes tela vibrare non poterant,
Curt. 3, 11, 4:tremulum excusso jaculum lacerto,
Ov. H. 4, 43:per auras spicula,
id. M. 8, 374:fulmina (Juppiter),
id. ib. 2, 308; cf.:vibratus ab aethere fulgor,
Verg. A. 8, 524:jaculum ex arborum ramis vibrari,
Plin. 8, 23, 35, § 85. —Trop.1. 2.To threaten:II.tela undique mortem vibrantia,
Amm. 31, 13, 2. —Neutr., to be in tremulous motion, etc.A.Lit.1.In gen., to shake, quiver, vibrate, tremble:2.linguā vibrante (serpentis),
Lucr. 3, 657; Ov. M. 3, 34:terrae motus non simplici modo quatitur, sed tremit vibratque,
Plin. 2, 80, 82, § 194.—Of the voice or sounds, to tremble:3.(haec vox) sonat adhuc et vibrat in auribus meis,
Sen. Prov. 3, 3; cf.:sonus lusciniae vibrans,
Plin. 10, 29, 43, § 82:querelā adhuc vibrante,
Val. Max. 5, 3, 2:ejusmodi fabulae vibrabant,
Petr. 47.—To glimmer, glitter, gleam, scintillate, etc.:B.mare, quā a sole collucet, albescit et vibrat,
Cic. Ac. 2, 33, 105: signa, Flor. 3, 11:in tremulo vibrant incendia ponto,
Sil. 2, 664; Val. Fl. 2, 583; 2, 342; Claud. Rapt. Pros. 2, 2.—Of bright weapons:juvenes Tela tenent dextrā lato vibrantia ferro,
Ov. M. 8, 342:gladius,
Verg. A. 9, 769; cf.:clipeum Vibranti medium cuspis transverberat ictu,
id. ib. 10, 484.—Trop., of language:cujus (Demosthenis) non tam vibrarent fulmina illa, nisi numeris contorta ferrentur,
would not have been hurled with such vigor, Cic. Or. 70, 234; cf.:oratio incitata et vibrans,
id. Brut. 95, 326:sententiae,
Quint. 10, 1, 60; 11, 3, 120. —Hence, vĭbrātus, a, um, P. a., impetuous, forcible:iambus flammis fulminis vibratior,
Aus. Ep. 21, 5. -
5 horreō
horreō uī, —, ēre [HORS-], to stand on end, stand erect, bristle, be rough: ut horreret in arvis Carduus, V.: horrentibus hastis, V.: rigidis saetis, O.: squamis, O.: cautibus horrens Caucasus, V.— To shake, tremble, shiver: corpus horret, O.: horrens servus, Iu.— To tremble, shudder, quake, shudder at, tremble at, be afraid of, dread: totus horreo, T.: adrectis auribus, O.: horrere soleo, am deeply moved: victoriam: Ariovisti crudelitatem, Cs.: pauperiem, H.: aciem ac tela, L.: illam, quam, etc., to loathe, Iu.: in hunc locum progredi: horret animus referre, L.: quem ad modum accepturi sitis: eo plus horreo, ne, etc., L.— To be frightful, be terrible, be desolate: terra (opp. florere): umbra, V.: tempestas, O.* * *horrere, horrui, - Vdread, shrink from, shudder at; stand on end, bristle; have rough appearance -
6 tremō
tremō uī, —, ere [2 TER-], to shake, quake, quiver, tremble: totus Tremo horreoque, T.: toto pectore: corde et genibus, H.: tremis ossa pavore, H.: tremit artūs, V.: cum a me trementibus labris requirebas: cum tremerent artūs, V.: haec trementi questus ore, H.: aequor, O.: ilices, H.: frusta (carnis), i. e. quiver, V.—With acc, to quake before, tremble at, shudder at: securīs dictatoris, L.: Iunonem, O.: iratos Regum apices, H.* * *tremere, tremui, - Vtremble, shake, shudder at -
7 horrendus
horrĕo, ui, ēre, v. n. and a. [for horseo, kindred to Sanscr. hrish, to stand erect, to bristle], to stand on end, stand erect, to bristle.I.Lit. (for the most part only poet.;II.not in Ciceron. prose): in corpore pili, ut arista in spica hordei, horrent,
Varr. L. L. 6, § 49 Müll.; cf.:et setae densis similes hastilibus horrent,
Ov. M. 8, 285:saepe horrere sacros doluit Latona capillos,
Tib. 2, 3, 23:horrentibus per totum corpus villis,
Plin. 8, 40, 61, § 150:horrentes barbae,
Petr. 99:horrentibus scopulis gradum inferre,
Plin. Pan. 81, 1:horrentes rubi,
Verg. G. 3, 315:horrentibus hastis,
id. A. 10, 178:horrebant densis aspera crura pilis,
Ov. F. 2, 348:rigidis setis,
id. M. 13, 846:horret capillis ut marinus asperis Echinus aut currens aper,
Hor. Epod. 5, 27:pervigil ecce draco squamis crepitantibus horrens Sibilat,
Ov. H. 12, 101: densantur campis horrentia tela virorum, Enn. ap. Prisc. p. 866 P. (Ann. v. 288 Vahl.); cf.: hastis longis campus splendet et horret, id. ap. Macr. S. 6, 4 (Sat. v. 15 Vahl.); imitated Verg. A. 11, 602 Serv.; Liv. 44, 41, 6: mare cum horret fluctibus, is ruffled, rough, Att. ap. Non. 422, 33:duris cautibus horrens Caucasus,
Verg. A. 4, 366:silvis horrentia saxa fragosis,
Ov. M. 4, 778. —Transf.A.To move in an unsteady, shaking manner.1.In gen., to shake, tremble (very rare):2.corpus ut impulsae segetes Aquilonibus horret,
Ov. H. 10, 139; cf. horresco.—In partic.a.To shake, shiver with cold, rigere ( poet. and very rare):b.saepe etiam dominae, quamvis horrebis et ipse, Algentis manus est calfacienda sinu,
Ov. A. A. 2, 213:horrenti tunicam non reddere servo,
Juv. 1, 93:sola pruinosis horret facundia pannis,
Petr. 83.—To tremble, shudder, quake with fright; more freq. as a verb. act., with an object, to shudder or be frightened at, to tremble at, be afraid of (the class. signif. of the word, equally freq. in prose and poetry; cf.: exsecror, abominor, aversor, abhorreo, odi, exhorresco).(α).Absol.:(β).totus, Parmeno, Tremo horreoque, postquam aspexi hanc,
Ter. Eun. 1, 2, 4: Ph. Extimuit tum illa? Me. Horret corpus, cor salit, Plaut. Cist. 2, 3, 9:arrectis auribus horrent Quadrupedes monstrique metu turbantur,
Ov. M. 15, 516:scilicet horreres majoraque monstra putares, si mulier vitulum ederet,
Juv. 2, 122.—With acc.:(γ).si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,
Cic. Tusc. 5, 30, 85:deorum (conscientiam) horrere,
id. Fin. 1, 16, 51:judicium et crimen,
id. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf.:ingrati animi crimen,
id. Att. 9, 2, A, 2:ipsam victoriam,
id. Fam. 7, 3, 2: Ariovisti crudelitatem, * Caes. B. G. 1, 32, 4:nomen ipsum accusatoris,
Quint. 12, 7, 1:fragilitatis humanae vires,
Plin. Pan. 27, 1:pauperiem,
Hor. S. 2, 5, 9:onus,
id. Ep. 1, 17, 39:iratum mare,
id. Epod. 2, 6:nutum divitis,
id. Ep. 1, 18, 11:strictas secures trepida cervice,
Sil. 6, 695 et saep.:te Negligit aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 64; cf.:quem dives amicus odit et horret,
id. ib. 1, 18, 25:horrent admotas vulnera cruda manus,
Ov. P. 1, 3, 16:aciem ac tela horrere,
Liv. 21, 53, 2; Curt. 7, 8, 4; 9, 2, 33:illam, quam laudibus effert, horrere,
to loathe, Juv. 6, 183. —With an inf. or relat.-clause:(δ).ego vestris armis armatus non horrui in hunc locum progredi,
Cic. Agr. 2, 37, 101:horreo dicere,
Liv. 7, 40, 9:horret animus referre,
id. 2, 37, 6; 28, 29, 4; Lact. 7, 15, 11; 6, 17, 7:dominatio tanto in odio est omnibus, ut quorsus eruptura sit, horreamus,
Cic. Att. 2, 21, 1; 1, 27, 1:quemadmodum accepturi sitis, horreo,
id. Phil. 7, 3, 8.—With ne:c.eo plus horreo, ne illae magis res nos ceperint, quam nos illas,
Liv. 34, 4, 3.—To shudder with amazement, to be astonished, amazed (very rare):B.quae mehercule ego, Crasse, cum tractantur in causis, horrere soleo,
Cic. de Or. 2, 45, 188:animo horrere,
id. Dom. 55, 140:cogitatione,
Curt. 9, 6, 12; cf. horrendus, 2.—To be of a rough or frightful appearance; to look rough, look frightful; to be terrible, dreadful, horrid (rare; mostly poet.):2.possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra,
Cic. N. D. 2, 7, 19: quaedam loca frigoribus hiemis intolerabiliter horrent, Col. 1, 4, 9; German. Progn. 2, 158; cf.: nec fera tempestas toto tamen horret in anno. Ov. F. 1, 495:Phoebus,
Stat. Th. 4, 1.—Trop.:A.horrebant saevis omnia verba minis,
Ov. R. Am. 664.—Hence,horrens, entis, P. a. (acc. to I.), bristly, shaggy, rough ( poet. and very rare):B.horrens Arcadius sus,
Lucr. 5, 25:horrentique atrum nemus imminet umbra,
Verg. A. 1, 165:horrentes Marte Latinos,
id. ib. 10, 237:horrensque feris altaribus Esus,
Luc. 1, 445.—hor-rendus, a, um, P. a.1.(Acc. to II. A. 2. b.) Dreadful, terrible, fearful, terrific, horrible (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.horrendum et dictu video mirabile monstrum,
Verg. A. 3, 26:truces horrendaeque imagines,
Plin. Pan. 52, 5:silva invia atque horrenda,
Liv. 9, 36, 1:Roma,
Hor. C. 3, 3, 45:rabies,
id. S. 2, 3, 323:diluvies,
id. C. 4, 14, 27:tempestas (with foeda),
Vell. 2, 100, 2:nox,
Ov. F. 6, 140:vox,
Val. Fl. 1, 210; cf.:lex erat horrendi carminis,
Liv. 1, 26, 6:juvenis Parthis horrendus,
Hor. S. 2, 5, 62:pallor utrasque Fecerat horrendas aspectu,
id. ib. 1, 8, 26:res horrenda relatu,
Ov. M. 15, 298:horrendum dictu!
Verg. A. 4, 454.— Neutr. adv.:belua Lernae Horrendum stridens,
Verg. A. 6, 288:arma Horrendum sonuere,
id. ib. 9, 732;12, 700: intonet horrendum,
Juv. 6, 485.— Plur.:horrenda circumsonantibus Alemannis,
Amm. 27, 10, 10.—In a good sense, wonderful, awful, venerable ( poet.):horrenda virgo (Camilla),
Verg. A. 11, 507:horrendae procul secreta Sibyllae,
id. ib. 6, 10:tectum augustum, ingens... Horrendum silvis et religione parentum,
id. ib. 7, 172. — Adv.: horrendē, dreadfully, Vulg. Sap. 6, 5; 17, 3. -
8 horrens
horrĕo, ui, ēre, v. n. and a. [for horseo, kindred to Sanscr. hrish, to stand erect, to bristle], to stand on end, stand erect, to bristle.I.Lit. (for the most part only poet.;II.not in Ciceron. prose): in corpore pili, ut arista in spica hordei, horrent,
Varr. L. L. 6, § 49 Müll.; cf.:et setae densis similes hastilibus horrent,
Ov. M. 8, 285:saepe horrere sacros doluit Latona capillos,
Tib. 2, 3, 23:horrentibus per totum corpus villis,
Plin. 8, 40, 61, § 150:horrentes barbae,
Petr. 99:horrentibus scopulis gradum inferre,
Plin. Pan. 81, 1:horrentes rubi,
Verg. G. 3, 315:horrentibus hastis,
id. A. 10, 178:horrebant densis aspera crura pilis,
Ov. F. 2, 348:rigidis setis,
id. M. 13, 846:horret capillis ut marinus asperis Echinus aut currens aper,
Hor. Epod. 5, 27:pervigil ecce draco squamis crepitantibus horrens Sibilat,
Ov. H. 12, 101: densantur campis horrentia tela virorum, Enn. ap. Prisc. p. 866 P. (Ann. v. 288 Vahl.); cf.: hastis longis campus splendet et horret, id. ap. Macr. S. 6, 4 (Sat. v. 15 Vahl.); imitated Verg. A. 11, 602 Serv.; Liv. 44, 41, 6: mare cum horret fluctibus, is ruffled, rough, Att. ap. Non. 422, 33:duris cautibus horrens Caucasus,
Verg. A. 4, 366:silvis horrentia saxa fragosis,
Ov. M. 4, 778. —Transf.A.To move in an unsteady, shaking manner.1.In gen., to shake, tremble (very rare):2.corpus ut impulsae segetes Aquilonibus horret,
Ov. H. 10, 139; cf. horresco.—In partic.a.To shake, shiver with cold, rigere ( poet. and very rare):b.saepe etiam dominae, quamvis horrebis et ipse, Algentis manus est calfacienda sinu,
Ov. A. A. 2, 213:horrenti tunicam non reddere servo,
Juv. 1, 93:sola pruinosis horret facundia pannis,
Petr. 83.—To tremble, shudder, quake with fright; more freq. as a verb. act., with an object, to shudder or be frightened at, to tremble at, be afraid of (the class. signif. of the word, equally freq. in prose and poetry; cf.: exsecror, abominor, aversor, abhorreo, odi, exhorresco).(α).Absol.:(β).totus, Parmeno, Tremo horreoque, postquam aspexi hanc,
Ter. Eun. 1, 2, 4: Ph. Extimuit tum illa? Me. Horret corpus, cor salit, Plaut. Cist. 2, 3, 9:arrectis auribus horrent Quadrupedes monstrique metu turbantur,
Ov. M. 15, 516:scilicet horreres majoraque monstra putares, si mulier vitulum ederet,
Juv. 2, 122.—With acc.:(γ).si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,
Cic. Tusc. 5, 30, 85:deorum (conscientiam) horrere,
id. Fin. 1, 16, 51:judicium et crimen,
id. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf.:ingrati animi crimen,
id. Att. 9, 2, A, 2:ipsam victoriam,
id. Fam. 7, 3, 2: Ariovisti crudelitatem, * Caes. B. G. 1, 32, 4:nomen ipsum accusatoris,
Quint. 12, 7, 1:fragilitatis humanae vires,
Plin. Pan. 27, 1:pauperiem,
Hor. S. 2, 5, 9:onus,
id. Ep. 1, 17, 39:iratum mare,
id. Epod. 2, 6:nutum divitis,
id. Ep. 1, 18, 11:strictas secures trepida cervice,
Sil. 6, 695 et saep.:te Negligit aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 64; cf.:quem dives amicus odit et horret,
id. ib. 1, 18, 25:horrent admotas vulnera cruda manus,
Ov. P. 1, 3, 16:aciem ac tela horrere,
Liv. 21, 53, 2; Curt. 7, 8, 4; 9, 2, 33:illam, quam laudibus effert, horrere,
to loathe, Juv. 6, 183. —With an inf. or relat.-clause:(δ).ego vestris armis armatus non horrui in hunc locum progredi,
Cic. Agr. 2, 37, 101:horreo dicere,
Liv. 7, 40, 9:horret animus referre,
id. 2, 37, 6; 28, 29, 4; Lact. 7, 15, 11; 6, 17, 7:dominatio tanto in odio est omnibus, ut quorsus eruptura sit, horreamus,
Cic. Att. 2, 21, 1; 1, 27, 1:quemadmodum accepturi sitis, horreo,
id. Phil. 7, 3, 8.—With ne:c.eo plus horreo, ne illae magis res nos ceperint, quam nos illas,
Liv. 34, 4, 3.—To shudder with amazement, to be astonished, amazed (very rare):B.quae mehercule ego, Crasse, cum tractantur in causis, horrere soleo,
Cic. de Or. 2, 45, 188:animo horrere,
id. Dom. 55, 140:cogitatione,
Curt. 9, 6, 12; cf. horrendus, 2.—To be of a rough or frightful appearance; to look rough, look frightful; to be terrible, dreadful, horrid (rare; mostly poet.):2.possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra,
Cic. N. D. 2, 7, 19: quaedam loca frigoribus hiemis intolerabiliter horrent, Col. 1, 4, 9; German. Progn. 2, 158; cf.: nec fera tempestas toto tamen horret in anno. Ov. F. 1, 495:Phoebus,
Stat. Th. 4, 1.—Trop.:A.horrebant saevis omnia verba minis,
Ov. R. Am. 664.—Hence,horrens, entis, P. a. (acc. to I.), bristly, shaggy, rough ( poet. and very rare):B.horrens Arcadius sus,
Lucr. 5, 25:horrentique atrum nemus imminet umbra,
Verg. A. 1, 165:horrentes Marte Latinos,
id. ib. 10, 237:horrensque feris altaribus Esus,
Luc. 1, 445.—hor-rendus, a, um, P. a.1.(Acc. to II. A. 2. b.) Dreadful, terrible, fearful, terrific, horrible (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.horrendum et dictu video mirabile monstrum,
Verg. A. 3, 26:truces horrendaeque imagines,
Plin. Pan. 52, 5:silva invia atque horrenda,
Liv. 9, 36, 1:Roma,
Hor. C. 3, 3, 45:rabies,
id. S. 2, 3, 323:diluvies,
id. C. 4, 14, 27:tempestas (with foeda),
Vell. 2, 100, 2:nox,
Ov. F. 6, 140:vox,
Val. Fl. 1, 210; cf.:lex erat horrendi carminis,
Liv. 1, 26, 6:juvenis Parthis horrendus,
Hor. S. 2, 5, 62:pallor utrasque Fecerat horrendas aspectu,
id. ib. 1, 8, 26:res horrenda relatu,
Ov. M. 15, 298:horrendum dictu!
Verg. A. 4, 454.— Neutr. adv.:belua Lernae Horrendum stridens,
Verg. A. 6, 288:arma Horrendum sonuere,
id. ib. 9, 732;12, 700: intonet horrendum,
Juv. 6, 485.— Plur.:horrenda circumsonantibus Alemannis,
Amm. 27, 10, 10.—In a good sense, wonderful, awful, venerable ( poet.):horrenda virgo (Camilla),
Verg. A. 11, 507:horrendae procul secreta Sibyllae,
id. ib. 6, 10:tectum augustum, ingens... Horrendum silvis et religione parentum,
id. ib. 7, 172. — Adv.: horrendē, dreadfully, Vulg. Sap. 6, 5; 17, 3. -
9 horreo
horrĕo, ui, ēre, v. n. and a. [for horseo, kindred to Sanscr. hrish, to stand erect, to bristle], to stand on end, stand erect, to bristle.I.Lit. (for the most part only poet.;II.not in Ciceron. prose): in corpore pili, ut arista in spica hordei, horrent,
Varr. L. L. 6, § 49 Müll.; cf.:et setae densis similes hastilibus horrent,
Ov. M. 8, 285:saepe horrere sacros doluit Latona capillos,
Tib. 2, 3, 23:horrentibus per totum corpus villis,
Plin. 8, 40, 61, § 150:horrentes barbae,
Petr. 99:horrentibus scopulis gradum inferre,
Plin. Pan. 81, 1:horrentes rubi,
Verg. G. 3, 315:horrentibus hastis,
id. A. 10, 178:horrebant densis aspera crura pilis,
Ov. F. 2, 348:rigidis setis,
id. M. 13, 846:horret capillis ut marinus asperis Echinus aut currens aper,
Hor. Epod. 5, 27:pervigil ecce draco squamis crepitantibus horrens Sibilat,
Ov. H. 12, 101: densantur campis horrentia tela virorum, Enn. ap. Prisc. p. 866 P. (Ann. v. 288 Vahl.); cf.: hastis longis campus splendet et horret, id. ap. Macr. S. 6, 4 (Sat. v. 15 Vahl.); imitated Verg. A. 11, 602 Serv.; Liv. 44, 41, 6: mare cum horret fluctibus, is ruffled, rough, Att. ap. Non. 422, 33:duris cautibus horrens Caucasus,
Verg. A. 4, 366:silvis horrentia saxa fragosis,
Ov. M. 4, 778. —Transf.A.To move in an unsteady, shaking manner.1.In gen., to shake, tremble (very rare):2.corpus ut impulsae segetes Aquilonibus horret,
Ov. H. 10, 139; cf. horresco.—In partic.a.To shake, shiver with cold, rigere ( poet. and very rare):b.saepe etiam dominae, quamvis horrebis et ipse, Algentis manus est calfacienda sinu,
Ov. A. A. 2, 213:horrenti tunicam non reddere servo,
Juv. 1, 93:sola pruinosis horret facundia pannis,
Petr. 83.—To tremble, shudder, quake with fright; more freq. as a verb. act., with an object, to shudder or be frightened at, to tremble at, be afraid of (the class. signif. of the word, equally freq. in prose and poetry; cf.: exsecror, abominor, aversor, abhorreo, odi, exhorresco).(α).Absol.:(β).totus, Parmeno, Tremo horreoque, postquam aspexi hanc,
Ter. Eun. 1, 2, 4: Ph. Extimuit tum illa? Me. Horret corpus, cor salit, Plaut. Cist. 2, 3, 9:arrectis auribus horrent Quadrupedes monstrique metu turbantur,
Ov. M. 15, 516:scilicet horreres majoraque monstra putares, si mulier vitulum ederet,
Juv. 2, 122.—With acc.:(γ).si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,
Cic. Tusc. 5, 30, 85:deorum (conscientiam) horrere,
id. Fin. 1, 16, 51:judicium et crimen,
id. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf.:ingrati animi crimen,
id. Att. 9, 2, A, 2:ipsam victoriam,
id. Fam. 7, 3, 2: Ariovisti crudelitatem, * Caes. B. G. 1, 32, 4:nomen ipsum accusatoris,
Quint. 12, 7, 1:fragilitatis humanae vires,
Plin. Pan. 27, 1:pauperiem,
Hor. S. 2, 5, 9:onus,
id. Ep. 1, 17, 39:iratum mare,
id. Epod. 2, 6:nutum divitis,
id. Ep. 1, 18, 11:strictas secures trepida cervice,
Sil. 6, 695 et saep.:te Negligit aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 64; cf.:quem dives amicus odit et horret,
id. ib. 1, 18, 25:horrent admotas vulnera cruda manus,
Ov. P. 1, 3, 16:aciem ac tela horrere,
Liv. 21, 53, 2; Curt. 7, 8, 4; 9, 2, 33:illam, quam laudibus effert, horrere,
to loathe, Juv. 6, 183. —With an inf. or relat.-clause:(δ).ego vestris armis armatus non horrui in hunc locum progredi,
Cic. Agr. 2, 37, 101:horreo dicere,
Liv. 7, 40, 9:horret animus referre,
id. 2, 37, 6; 28, 29, 4; Lact. 7, 15, 11; 6, 17, 7:dominatio tanto in odio est omnibus, ut quorsus eruptura sit, horreamus,
Cic. Att. 2, 21, 1; 1, 27, 1:quemadmodum accepturi sitis, horreo,
id. Phil. 7, 3, 8.—With ne:c.eo plus horreo, ne illae magis res nos ceperint, quam nos illas,
Liv. 34, 4, 3.—To shudder with amazement, to be astonished, amazed (very rare):B.quae mehercule ego, Crasse, cum tractantur in causis, horrere soleo,
Cic. de Or. 2, 45, 188:animo horrere,
id. Dom. 55, 140:cogitatione,
Curt. 9, 6, 12; cf. horrendus, 2.—To be of a rough or frightful appearance; to look rough, look frightful; to be terrible, dreadful, horrid (rare; mostly poet.):2.possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra,
Cic. N. D. 2, 7, 19: quaedam loca frigoribus hiemis intolerabiliter horrent, Col. 1, 4, 9; German. Progn. 2, 158; cf.: nec fera tempestas toto tamen horret in anno. Ov. F. 1, 495:Phoebus,
Stat. Th. 4, 1.—Trop.:A.horrebant saevis omnia verba minis,
Ov. R. Am. 664.—Hence,horrens, entis, P. a. (acc. to I.), bristly, shaggy, rough ( poet. and very rare):B.horrens Arcadius sus,
Lucr. 5, 25:horrentique atrum nemus imminet umbra,
Verg. A. 1, 165:horrentes Marte Latinos,
id. ib. 10, 237:horrensque feris altaribus Esus,
Luc. 1, 445.—hor-rendus, a, um, P. a.1.(Acc. to II. A. 2. b.) Dreadful, terrible, fearful, terrific, horrible (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.horrendum et dictu video mirabile monstrum,
Verg. A. 3, 26:truces horrendaeque imagines,
Plin. Pan. 52, 5:silva invia atque horrenda,
Liv. 9, 36, 1:Roma,
Hor. C. 3, 3, 45:rabies,
id. S. 2, 3, 323:diluvies,
id. C. 4, 14, 27:tempestas (with foeda),
Vell. 2, 100, 2:nox,
Ov. F. 6, 140:vox,
Val. Fl. 1, 210; cf.:lex erat horrendi carminis,
Liv. 1, 26, 6:juvenis Parthis horrendus,
Hor. S. 2, 5, 62:pallor utrasque Fecerat horrendas aspectu,
id. ib. 1, 8, 26:res horrenda relatu,
Ov. M. 15, 298:horrendum dictu!
Verg. A. 4, 454.— Neutr. adv.:belua Lernae Horrendum stridens,
Verg. A. 6, 288:arma Horrendum sonuere,
id. ib. 9, 732;12, 700: intonet horrendum,
Juv. 6, 485.— Plur.:horrenda circumsonantibus Alemannis,
Amm. 27, 10, 10.—In a good sense, wonderful, awful, venerable ( poet.):horrenda virgo (Camilla),
Verg. A. 11, 507:horrendae procul secreta Sibyllae,
id. ib. 6, 10:tectum augustum, ingens... Horrendum silvis et religione parentum,
id. ib. 7, 172. — Adv.: horrendē, dreadfully, Vulg. Sap. 6, 5; 17, 3. -
10 tremesco
trĕmesco ( trĕmisco), ĕre, v. n. and a. inch. [tremo], to begin to shake or tremble, to shake, quake, or tremble for fear; to quake or tremble at a thing ( poet.):plaustri concussa tremescunt Tecta viam propter,
Lucr. 6, 548:tonitruque tremescunt Ardua terrarum,
Verg. A. 5, 694:jubeo tremescere montes,
Ov. M. 7, 205:latitans omnemque tremescens Ad strepitum,
id. ib. 14, 214.—With acc.:sonitumque pedum vocemque tremesco,
Verg. A. 3, 648:Phrygia arma,
id. ib. 11, 403.—With object-clause:telum instare tremescit,
Verg. A. 12, 916.— With rel.-clause:quercum nutantem nemus et mons ipse tremescit, Quā tellure cadat,
Stat. Th. 9, 535. -
11 tremisco
trĕmesco ( trĕmisco), ĕre, v. n. and a. inch. [tremo], to begin to shake or tremble, to shake, quake, or tremble for fear; to quake or tremble at a thing ( poet.):plaustri concussa tremescunt Tecta viam propter,
Lucr. 6, 548:tonitruque tremescunt Ardua terrarum,
Verg. A. 5, 694:jubeo tremescere montes,
Ov. M. 7, 205:latitans omnemque tremescens Ad strepitum,
id. ib. 14, 214.—With acc.:sonitumque pedum vocemque tremesco,
Verg. A. 3, 648:Phrygia arma,
id. ib. 11, 403.—With object-clause:telum instare tremescit,
Verg. A. 12, 916.— With rel.-clause:quercum nutantem nemus et mons ipse tremescit, Quā tellure cadat,
Stat. Th. 9, 535. -
12 tremo
trĕmo, ŭi, 3, v. n. and a. [cf. Gr. tremô, to tremble; atremas, quiet].I.Neutr., to shake, quake, quiver, tremble, etc. (freq. and class.; cf. trepido): sapiens si algebis, tremes, Novat. ap. Cic. de Or.2, 70, 285 (Com.Rel. v. 116 Rib.):B.pro monstro extemplo'st, quando qui sudat tremit,
Plaut. As. 2, 2, 23:viden', ut tremit atque extimuit,
id. Mil. 4, 6, 57:totus Tremo horreoque, Ter Eun. 1, 2, 4: si qui tremerent et exalbescerent objecta terribili re extrinsecus,
Cic. Ac. 2, 15, 48:timidus ac tremens,
id. Pis. 30, 74:tremo animo,
id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4; so,animo,
Sen. Agam. 833:toto pectore tremens,
Cic. Tusc. 4, 22, 49: corde et genibus tremit, Hor. C. 1, 23, 8.—In a Greek construction:tremis ossa pavore,
Hor. S. 2, 7, 57:ingemit et tremit artus,
Lucr. 3, 489; cf. Verg. G. 3, 84.—Of things: mare caelum terram ruere ac tremere diceres, Afran. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31 (Com. Rel. v. 9 Rib.):II.membra miserae tremunt,
Plaut. Cas. 3, 5, 2:genua,
Sen. Ep. 11, 2:artus, Verg, A. 3, 627: manus,
Ov. M. 8, 211:umeri,
Verg. A. 2, 509:haec trementi questus ore,
Hor. Epod. 5, 11; so,ore tremente,
Ov. Tr. 3, 11, 54 et saep.:Africa terribili tremit horrida terra tumultu, Enn. ap. Fest p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.): verbere ripae,
Hor. C. 3, 27, 23:aequor,
Ov. M. 4, 136:ilices,
Hor. Epod. 10, 8:hasta per armos Acta,
Verg. A. 11, 645:vela,
Lucr. 4, 77:frusta (carnis),
i.e. to quiver, Verg. A. 1, 212:seges altis flava spicis,
Sen. Oedip 50; id. Med. 46.—Act., to quake or tremble at a thing (mostly poet. and perhaps not ante-Aug.):virgas ac secures dictatoris tremere atque horrere, Liv, 22, 27, 3: Junonem Offensam,
Ov. M. 2, 519:neque iratos Regum apices neque militum arma,
Hor. C. 3, 21, 19:jussa virum nutusque,
Sil. 2, 53:te Stygii tremuere lacus,
Verg. A. 8, 296:non praesidum gladios tremunt,
Lact. 5, 13, 17:varios casus,
Sen. Troad. 262:hostem,
id. ib. 317. — Hence, trĕmendus, a, um, P a. (acc. to II.), that is to be trembled at; hence, fearful, dreadful, frightful, formidable, terrible, tremendous ( poet. and in post-Aug. prose):manes adiit regemque tremendum,
Verg. G. 4, 469:Chimaera,
Hor. C. 4, 2, 15:vates visu audituque,
Stat. Th. 10, 164:oculi,
Ov. M. 3, 577:cuspis,
Hor. C. 4, 6, 7:tumultus,
id. ib. 1, 16, 11:Alpes,
id. ib. 4, 14, 12:monita Carmentis,
Verg. A. 8, 335:nefas,
Val. Fl. 2, 209:tigris animal velocitatis tremendae,
Plin. 8, 18, 25, § 66. -
13 debilis
dēbĭlis, e [de + habilis] [st2]1 [-] entamé, mutilé. [st2]2 [-] infirme, débile, faible; impotent, invalide. [st2]3 [-] boiteux, manchot. [st2]4 [-] au fig. faible, défectueux, incapable, défaillant. - debile crus, Suet.: jambe paralysée. - debile carpit iter, Stat.: il va d'un pas chancelant. - membra metu debilia sunt, Ter.: je tremble de tout mon corps. - plurimis stipendiis debilis miles, Plin. 7: un soldat épuisé par de très nombreuses campagnes. - Claudius Sanctus effosso oculo dirus ore, ingenio debilior, Tac. H. 4: Claudius Sanctus, borgne, d'une physionomie affreuse, encore plus infirme d'esprit. - superl. debilissimus, N.-Tir. 7, 67.* * *dēbĭlis, e [de + habilis] [st2]1 [-] entamé, mutilé. [st2]2 [-] infirme, débile, faible; impotent, invalide. [st2]3 [-] boiteux, manchot. [st2]4 [-] au fig. faible, défectueux, incapable, défaillant. - debile crus, Suet.: jambe paralysée. - debile carpit iter, Stat.: il va d'un pas chancelant. - membra metu debilia sunt, Ter.: je tremble de tout mon corps. - plurimis stipendiis debilis miles, Plin. 7: un soldat épuisé par de très nombreuses campagnes. - Claudius Sanctus effosso oculo dirus ore, ingenio debilior, Tac. H. 4: Claudius Sanctus, borgne, d'une physionomie affreuse, encore plus infirme d'esprit. - superl. debilissimus, N.-Tir. 7, 67.* * *Debilis, et hoc debile, pen. corr. Terent. Debile, Foible, Flouet.\Humero, lumbis, coxa debilis. Iuuenal. Ohié de, etc.\Mancus, et membris omnibus captus ac debilis. Cic. Ohié, ou prins, ou perclus de tous ses membres, Impotent. -
14 formido
[st1]1 [-] formīdo, āre, āvi, ātum: - tr. - redouter, craindre. - ne formida, Plaut.: n'aie pas peur. - illum male formidabam, Plaut.: il m'inspirait une terrible crainte. - ipse se cruciat, omnia formidat, Cic.: il se tourmente, il a peur de tout. - si isti formidas credere, Plaut.: si tu as peur de lui faire crédit. - formido ne...: je crains que... ne... - formido ne hic me tibi arbitretur suasisse sibi ne crederes, Plaut. As.: je crains qu'il ne pense que je t'ai persuadé de ne pas avoir confiance en lui. - formidare alicui rei, Plaut.: trembler pour qqch. - auro formidat, Plaut.: il tremble pour son or. [st1]2 [-] formīdo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - peur, crainte, épouvante, effroi, terreur. - [abcl]b - épouvantail (employé pour la chasse), objet de terreur.[/b] - formidinem injicere (inferre, facere, incutere): faire peur, causer de l'effroi. - flagitium formidine audere, Tac.: risquer une infâmie pour une lâcheté. - furum aviumque formido, Hor. S. 1, 8, 4: l'effroi des voleurs et des oiseaux. - formidinum terror, Cic.: terreur des fantômes. - Formido, Hyg.: la Peur (déesse).* * *[st1]1 [-] formīdo, āre, āvi, ātum: - tr. - redouter, craindre. - ne formida, Plaut.: n'aie pas peur. - illum male formidabam, Plaut.: il m'inspirait une terrible crainte. - ipse se cruciat, omnia formidat, Cic.: il se tourmente, il a peur de tout. - si isti formidas credere, Plaut.: si tu as peur de lui faire crédit. - formido ne...: je crains que... ne... - formido ne hic me tibi arbitretur suasisse sibi ne crederes, Plaut. As.: je crains qu'il ne pense que je t'ai persuadé de ne pas avoir confiance en lui. - formidare alicui rei, Plaut.: trembler pour qqch. - auro formidat, Plaut.: il tremble pour son or. [st1]2 [-] formīdo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - peur, crainte, épouvante, effroi, terreur. - [abcl]b - épouvantail (employé pour la chasse), objet de terreur.[/b] - formidinem injicere (inferre, facere, incutere): faire peur, causer de l'effroi. - flagitium formidine audere, Tac.: risquer une infâmie pour une lâcheté. - furum aviumque formido, Hor. S. 1, 8, 4: l'effroi des voleurs et des oiseaux. - formidinum terror, Cic.: terreur des fantômes. - Formido, Hyg.: la Peur (déesse).* * *Formido, pen. prod. formidinis, foem. gen. Cic. Crainte.\Plenus formidinis homo. Cic. Plein de frayeur, Effrayé.\Nigra formidine caligans lucus. Virgil. Un bois obscur et tenebreux, faisant frayeur à cause de sa noirceur.\Perpetua soluent formidine terras. Virgilius. Delivreront de crainte.\Cassa formidine torpens. Lucret. De crainte vaine.\Formido, formidas, penul. prod. formidare. Cic. Craindre, Redoubter.\Formido mihi. Plaut. Je crains que mal ne m'advienne.\Formidat auro. Plaut. Il craind qu'on ne luy desrobbe son or.\Formido malum. Plautus, - formido male Ne ego nomen commutem meum. Plaut. J'ay grand paour que, etc. -
15 totus
[st1]1 [-] totus, a, um (gén. totius, dat. toti): - [abcl][b]a - tout, tout entier. - [abcl]b - tout, chaque.[/b] - voir la grammaire. - tota terra, Cic.: la terre entière. - tota luna, Cic.: la lune dans son plein. - totus tremo, Ter.: je tremble de tous mes membres. - hoc totum tuum est, Cic.: ce mérite est à toi sans partage. - deus totus est visus, totus auditus, Plin.: dieu est tout oeil, tout oreille. - totus in illis (nugis), Hor.: absorbé dans ces bagatelles. - totus sum vester: je suis tout à vous. - puer tota nocte flevit: l'enfant pleura toute la nuit. - totâ Siciliâ ( = per totam Siciliam): par toute la Sicile. - toto oppide (= per totum oppidum): par toute la ville. - totus et mente et animo in bellum insistit, Caes. BG. 6. 5: [il se donne entièrement par ses pensées et par ses efforts vers la guerre] = il oriente toutes ses pensées et toute son énergie vers la guerre. - totas in horas, Prop.: à toute heure. - excipere deinde Gangen, maximum totius Indiae fluminum, Curt.: (il apprit) que viendrait ensuite le Gange, le plus grand des fleuves de toute l'Inde. - bellum toti Graeciae inferre statuit, Just.: il décida de faire la guerre à toute la Grèce. - quamquam toto die intentos Numidas habuerat, Sall. J.: bien qu'il eût tenu toute la journée les Numides en haleine. - adsunt Puteoli toti, Cic. Ver.: toute la ville de Pouzzol est ici présente. [st1]2 [-] totus, a, um [tot]: aussi grand, aussi considérable. - totus... quotus...: aussi grand... que...* * *[st1]1 [-] totus, a, um (gén. totius, dat. toti): - [abcl][b]a - tout, tout entier. - [abcl]b - tout, chaque.[/b] - voir la grammaire. - tota terra, Cic.: la terre entière. - tota luna, Cic.: la lune dans son plein. - totus tremo, Ter.: je tremble de tous mes membres. - hoc totum tuum est, Cic.: ce mérite est à toi sans partage. - deus totus est visus, totus auditus, Plin.: dieu est tout oeil, tout oreille. - totus in illis (nugis), Hor.: absorbé dans ces bagatelles. - totus sum vester: je suis tout à vous. - puer tota nocte flevit: l'enfant pleura toute la nuit. - totâ Siciliâ ( = per totam Siciliam): par toute la Sicile. - toto oppide (= per totum oppidum): par toute la ville. - totus et mente et animo in bellum insistit, Caes. BG. 6. 5: [il se donne entièrement par ses pensées et par ses efforts vers la guerre] = il oriente toutes ses pensées et toute son énergie vers la guerre. - totas in horas, Prop.: à toute heure. - excipere deinde Gangen, maximum totius Indiae fluminum, Curt.: (il apprit) que viendrait ensuite le Gange, le plus grand des fleuves de toute l'Inde. - bellum toti Graeciae inferre statuit, Just.: il décida de faire la guerre à toute la Grèce. - quamquam toto die intentos Numidas habuerat, Sall. J.: bien qu'il eût tenu toute la journée les Numides en haleine. - adsunt Puteoli toti, Cic. Ver.: toute la ville de Pouzzol est ici présente. [st1]2 [-] totus, a, um [tot]: aussi grand, aussi considérable. - totus... quotus...: aussi grand... que...* * *Totus, tota, totum. Tout.\Ossa atque pellis totus est. Plaut. Il n'ha que la peau et les os.\Totus displiceo mihi. Terent. Je me desplais totalement.\Totum se ad inuestigationem naturae contulit. Cic. Du tout.\Totum ei me tradidi. Cic. Totalement.\Totus est alienus a physicis. Cicero. Tout entierement, Du tout en tout.\Totus est noster. Cic. Il est tout nostre.\Totae aedes. Plaut. Toute la maison entierement.\Totis aedibus tenebrae. Plaut. Par toute la maison.\Hodie toto non vidi die. Terent. Au jourd'huy tout le jour.\Toto corpore, atque omnibus vngulis, vt dicitur, contentioni vocis asseruiunt. Cic. De toute leur force et puissance.\Tota erras via. Terent. Totalement.\Tota mente incumbere in curam aliquam. Cic. De tout son esprit et entendement.\Totis viribus. Liu. De toute sa force. -
16 tremulus
[st1]1 [-] tremŭlus, a, um: - [abcl][b]a - tremblant, qui s'agite, agité, tremblotant. - [abcl]b - mal assuré, entrecoupé (en parl. de la voix, de la respiration). - [abcl]c - atteint d'un tremblement maladif. - [abcl]d - qui cause un tremblement.[/b] [st1]2 [-] tremŭlus, i, f.: tremble (arbre). [st1]3 [-] Tremŭlus, i, m.: Trémulus (surnom).* * *[st1]1 [-] tremŭlus, a, um: - [abcl][b]a - tremblant, qui s'agite, agité, tremblotant. - [abcl]b - mal assuré, entrecoupé (en parl. de la voix, de la respiration). - [abcl]c - atteint d'un tremblement maladif. - [abcl]d - qui cause un tremblement.[/b] [st1]2 [-] tremŭlus, i, f.: tremble (arbre). [st1]3 [-] Tremŭlus, i, m.: Trémulus (surnom).* * *Tremulus, tremuli, pen. corr. Adiectiuum. Teren. Qui est subject à trembler des pieds ou des mains, Tremblant, Dodinant.\Flamma tremula. Cic. Tremblant.\Frigus tremulum. Cic. Qui fait trembler.\Fulgore tremulo micantes oculi. Ouid. Etincelants.\Iaculum tremulum. Ouid. Branslant.\Mare fit tremulum. Ouidius. Quand la mer s'esmeut un peu par un petit vent.\Risus tremulus. Lucret. Quand on rit si fort qu'on en crosle. -
17 exhorrēscō
exhorrēscō ruī, —, ere, inch. [exhorreo], to tremble, shudder, be terrified: in alquo: metu: aequoris instar, O.: voltūs amicos, dread, V.* * *exhorrescere, exhorrui, - Vshudder; be terrified, tremble at -
18 horrēscō
horrēscō horruī, —, ere, inch. [horreo], to rise on end, stand erect, bristle up, grow rough: horruerunt comae, O.: segetes horrescunt flabris, V.: saetis, O.— To begin to shake, shudder, tremble, be terrified, fear, dread: horresco semper, ubi, etc., T.: ferae horrescunt: visu subito, V.: procellas, H.: morsūs futuros, V.* * *horrescere, horrui, - Vdread, become terrified; bristle up; begin to shake/tremble/shudder/shiver -
19 micō
micō uī, —, āre, to move quickly to and fro, vibrate, quiver, shake, tremble, beat, palpitate: venae et arteriae micare non desinunt: linguis micat ore trisulcis, V.: corque timore micat, palpitates, O.: micant digiti, twitch, V.—In the finger game (Ital. mora), suddenly to stretch out fingers, the number to be instantly guessed by the other player: quasi sorte, aut micando.—Prov.: dignus est, quicum in tenebris mices, i. e. perfectly honest.— To flash, gleam, glitter, beam, shine, be bright: fulmina etiam sic undique micabant, flashed in every direction, L.: tum micent gladii, L.: micat inter omnes Iulium sidus, H.: oculis micat ignis, fire flashes from his eyes, V.: nubila flammā, O.* * *micare, micui, - Vvibrate, quiver, twinkle; tremble, throb; beat (pulse); dart, flash, glitter -
20 tremefaciō
tremefaciō fēcī, factus, ere [tremo+facio], to cause to shake, agitate, make tremble: nutu Olympum, V.: se tremefecit tellus, quaked, C. poët.: tremefacta tellus, V.: scuticae habenis, O.* * *tremefacere, tremefeci, tremefactus V
См. также в других словарях:
tremble — 1. (tran bl ) s. m. Peuplier dont les feuilles tremblent au moindre vent, populus tremula, L. HISTORIQUE XIIIe s. • Renart, fet il, li maufez t arde, Que por toi tout le cuer me tremble Aussi comme foille de tremble, Ren. 28530. • Plus y a … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
tremble — [ trɑ̃bl ] n. m. • 1138; bas lat. tremulus « le tremblant » ♦ Peuplier à écorce lisse, à tige droite, dont les feuilles à minces pétioles frissonnent au moindre souffle. « C étaient des trembles. Ils déroulaient des montagnes de feuillages qu… … Encyclopédie Universelle
tremblé — tremble [ trɑ̃bl ] n. m. • 1138; bas lat. tremulus « le tremblant » ♦ Peuplier à écorce lisse, à tige droite, dont les feuilles à minces pétioles frissonnent au moindre souffle. « C étaient des trembles. Ils déroulaient des montagnes de… … Encyclopédie Universelle
Tremble — may refer to:* Tremble (song), the debut single from Lou Rhodes first solo album * Tremble dance, a dance performed by receiver honey bees * Tremble (short film), independent short film from Australian filmmakers The Schelle Brothers * Tremble, a … Wikipedia
tremble — (v.) c.1300, shake from fear, cold, etc., from O.Fr. trembler tremble, fear (11c.), from V.L. *tremulare (Cf. It. tremolare, Sp. temblar), from L. tremulus trembling, tremulous, from tremere to tremble, shiver, quake, from PIE *trem to tremble… … Etymology dictionary
Tremble — Trem ble, v. i. [imp. & p. p. {Trembled}; p. pr. & vb. n. {Trembling}.] [F. trembler, fr. L. tremulus trembling, tremulous, fr. tremere to shake, tremble; akin to Gr. ?, Lith. trimti. Cf. {Tremulous}, {Tremor}.] 1. To shake involuntarily, as with … The Collaborative International Dictionary of English
tremble — [trem′bəl] vi. trembled, trembling [ME tremblen < OFr trembler < VL * tremulare < L tremulus, trembling < tremere, to tremble < IE * trem (< base * ter ) > Gr tremein, to tremble] 1. to shake involuntarily from cold, fear,… … English World dictionary
Tremble — Trem ble, n. An involuntary shaking or quivering. [1913 Webster] I am all of a tremble when I think of it. W. Black. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
tremblé — tremblé, ée (tran blé, blée) adj. 1° Écriture tremblée, écriture tracée par une main tremblante. On le dit aussi d une écriture particulière dont les traits, au lieu d être droits, sont sinueux. Écriture tremblée, ou, substantivement, la… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
tremble — Tremble. subst. masc. Espece de peuplier dont les feüilles tremblent au moindre vent. Bois de tremble … Dictionnaire de l'Académie française
tremble — (Del fr. tremblé). m. Impr. Filete ondulado que se usa en tipografía … Diccionario de la lengua española